Marx reloaded: a film. Screening sunday 11/3 @Embros Theatre









Κυριακή 11 /3 στις 9μμ, στο Θέατρο Εμπρός, παρουσία του σκηνοθέτη. Ακολουθεί ανοιχτή συζήτηση.


Το " Marx Reloaded" είναι ένα πολιτιστικό ντοκυμαντέρ που εξετάζει τις σχέσεις των ιδεών του Γερμανού σοσιαλιστή και φιλόσοφου Καρλ Μαρξ με την κατανόηση της παγκόσμιας οικονομικής, χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-09.

Η κρίση προκάλεσε τη βαθύτερη ύφεση των τελευταίων 70 χρόνων και υποχρέωσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ξοδέψει περισσότερα από ένα τρις δολλάρια προκειμένου να σώσει το τραπεζιτικό σύστημα από κατάρρευση. Σήμερα οι συνολικές επιπτώσεις της κρίσης στην Ευρώπη καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο παραμένουν ακόμα ασαφείς. Παρ΄όλα αυτά, θα έπρεπε να δεχτούμε την κρίση σαν μια ατυχή παρενέργεια της ελεύθερης αγοράς; Ή υπάρχει μια άλλη ερμηνεία για το τι συνέβει και τις πιθανές συνέπειες του στην κοινωνία μας, την οικονομία μας και τον συνολικό τρόπο ζωής μας;

Σήμερα μια νέα γενιά φιλοσόφων, καλλιτεχνών και πολιτικών ακτιβιστών επιστρέφουν στις ιδέες του Μαρξ, προκειμένου να προσπαθήσουν να κατανοήσουν την κρίση και να εξετάσουν αν ένας κόσμος χωρίς ή πέρα από τον καπιταλισμό είναι πιθανός. Συνιστά η δριμύτητα, της σε εξέλιξη ύφεσης, ένα σημάδι πως οι μέρες του καπιταλιστικού συστήματος είναι μετρημένες; Μοιάζει ειρωνικό, πως 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, μπορεί ο κομμουνισμός να αποτελεί την απάντηση στις ολοένα μεγαλύτερες οικονομικές και περιβαντολογικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πλανήτης;

Σενάριο και σκηνοθεσία: Jason Barker

Συνεντεύξεις, μεταξύ άλλων ειδικών, με τους: Norbert Bolz, Micha Brumlik, John Gray, Michael Hardt, Antonio Negri, Nina Power, Jacques Rancière, Peter Sloterdijk, Alberto Toscano, Slavoj Zizek 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sunday 11/3, at 9pm, at Embros Theatre, Riga Palamidou 2, Psirri. After the screening, there will be an open conversation, in the presence of film's director.

"Marx Reloaded" is a cultural documentary that examines the relevance of German socialist and philosopher Karl Marx's ideas for understanding the global economic and financial crisis of 2008—09.

The crisis triggered the deepest global recession in 70 years and prompted the US government to spend more than 1 trillion dollars in order to rescue its banking system from collapse. Today the fulmplications of the crisis in Europe and around the world still remain unclear. Nevertheless, should we accept the crisis as an unfortunate side-effect of the free market? Or is there another explanation as to why it happened and its likely effects on our society, our economy and our whole way of life?

Today a new generation of philosophers, artists and political activists are returning to Marx's ideas in order to try to make sense of the crisis and to consider whether a world without or beyond capitalism is possible. Is the severity of the ongoing recession a sign that the capitalist system's days are numbered? Ironically, 20 years after the fall of the Berlin Wall, could it be that communism might provide the solution to the growing economic and environmental challenges facing the planet?

Interviews with leading experts include: Norbert Bolz, Micha Brumlik, John Gray, Michael Hardt, Antonio Negri, Nina Power, Jacques Rancière, Peter Sloterdijk, Alberto Toscano, Slavoj Zizek.

Διεθνική Ανοιχτή Συνέλευση – «Προσεχώς στην πόλη σας!»


Παρότι κυβερνήσεις και θεσμοί της ΕΕ με επαναλαμβανόμενο τρόπο περιορίζουν την κρίση στην «μεμονωμένη» περίπτωση της Ελλάδας, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης μοιάζει να είναι το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Φαίνεται ότι σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του πλανήτη κανείς/μια δεν ζει μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του/της και η λιτότητα είναι ο μοναδικός τρόπος να διασωθεί ότι έχει οικοδομηθεί σε δεκαετίες· διάσωση μέσω πνιγμού, χτίσιμο μέσω κατεδάφισης μοιάζει να είναι το δόγμα της πολιτικής και οικονομικής ορθοδοξίας.
Παρότι αρκετές πολιτικές δυνάμεις είχαν σε πολλές περιστάσεις προβλέψει τις τραγικές συνέπειες αυτής της συγκεκριμένης μορφής ανάπτυξης που το μετα-φορντιστικό καθεστώς συσσώρευσης και η αχαλίνωτη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας θα προκαλούσε για το σύνολο των κοινωνιών, φαίνεται ότι το γενικό αίσθημα, ακόμα και μεταξύ των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, κυριαρχείται από ένα αμήχανο μούδιασμα. Φαίνεται ότι η επαλήθευση των προβλέψεων επαναλαμβάνεται πάντα και μόνο ως τραγωδία.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα μοιάζει να είναι ο παραδειγματικός χώρος, όπου αυτή η θύελλα σαρώνει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, εν συντομία όλες τις δομές κοινωνικού κράτους, καθώς και τα πολιτικά δικαιώματα που επιβίωσαν από τη μεταπολεμική συναίνεση. Το ελληνικό πείραμα για τις τελικές δοκιμές του ευρωπαϊκού μέλλοντος συντελείται με καθαρό και χωρίς περιστροφές τρόπο.
Ωστόσο, εκτός από την ενορχηστρωμένη από την ελληνική κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ επιβολή που λεηλατεί κάθε υλικό και συμβολικό, πραγματικό και ψευδεπίγραφο δείγμα αξιοπρέπειας, φαίνεται ότι αυτό που εντείνεται σε αυτόν τον κηρυγμένο πόλεμο είναι και οι απαντήσεις του αντιπάλου. Η συνεχής κλιμάκωση των κοινωνικών αγώνων ενάντια στην τερατουργία των επαναλαμβανόμενων μέτρων λιτότητας γεννά όλο και πιο πολυάριθμα και όλο και πιο εξοργισμένα τέρατα άρνησης.
Φαίνεται ότι η αντίσταση δεν είναι αρκετή· ούτε η διαφυγή. Αυτό που έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη τα τελευταία δυο χρόνια είναι ότι το ζήτημα που τίθεται/επιβάλλεται από αναρίθμητες υποκειμενικότητες δεν είναι η αντίσταση ενάντια στις επιθέσεις, ούτε η οικοδόμηση εναλλακτικών διαφυγής· είναι απλά και καθαρά η μη διατυπωμένη, άναρθρη, συνεπώς ασύλληπτη, απρόβλεπτη και τρομαχτική άρνηση.
Ως ανώνυμο, αδιαμόρφωτο και μη διαμορφώσιμο κομμάτι αυτού του μη αντιπροσωπεύσιμου κινήματος, προσκαλούμε όποιον και όποιαν είναι μέρος αυτής της σκόρπιας, σαστισμένης και μπερδεμένης σκέψης και δράσης του δρόμου να έρθουν και να διαμορφώσουν μια διήμερη Ανοιχτή συνέλευση στην Αθήνα, όπου τα τέρατα της κρίσης από τον παγκόσμιο ευρωπαϊκό νότο (από το Λονδίνο ως τη Μαδρίτη και από το Βερολίνο ως τη Ρώμη), καθώς και από τους ξεσηκωμούς και τις εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική θα ανταλλάξουν εμπειρίες και ιδέες με στόχο να μολύνουν περισσότερο τα ευρωπαϊκά αουτσάιντερ (underdogs) με απελπισμένη οργή και ελπιδοφόρο φόβο.
Αμέσως μετά τη διαδήλωση της 5ης Μαΐου 2010 στην Αθήνα, ο Economist είχε στο εξώφυλλό του μια εικόνα από την Αθήνα με τον τίτλο «Προσεχώς σε μια πόλη δίπλα σας;» (‘Coming to a city near you?’). Σήμερα αντικαθιστούμε το ερωτηματικό με θαυμαστικό. Τα δίκτυα που συνδέουν το Σύνταγμα με την Ταχρίρ, τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη είναι πιο δυνατά από ποτέ· σαν μια αλυσίδα από γεγονότα, καταλήψεις, διαδηλώσεις, οι πρωτοβουλίες για συλλογική και αδιαμεσολάβητη άρνηση διεθνοποιούνται.
Καλούμε όλες και όλους, ατομικά και συλλογικά, να έρθουν στη συνέλευση προκειμένου να σκεφτούμε από κοινού πώς μπορούμε να διασπείρουμε αυτή την απόλυτη άρνηση και να βρούμε τρόπους να δουλέψουμε μαζί ενάντια στο οικονομικό και πολιτικό δόγμα της κρίσης, ανεξάρτητα από εθνικά, οικονομικά και πολιτικά σύνορα. Ο στόχος μας είναι να ανοιχτούμε στις ποικίλες μορφές ενεργούς και απόλυτης άρνησης που αναδύονται στις καθημερινές αλληλοσυνδεόμενες ζωές μας και να δημιουργήσουμε κοινούς χώρους και χρόνους αγώνων, πρακτικών και δράσεων.
Αθήνα, 21-22 Μαρτίου 2012
Κατάληψη θεάτρου Εμπρός
Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή

Το κάλεσμα αυτό γίνεται από ακτιβιστές που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κοινωνικούς χώρους και συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους μαζικούς αγώνες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ενάντια στις κατεδαφιστικές πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Το έναυσμα δόθηκε έπειτα από συζητήσεις ανάμεσα σε έλληνες και ιταλούς ακτιβιστές για την ανάγκη ανταλλαγής εμπειριών και απόψεων ανάμεσα σε κομμάτια του κινήματος σε διάφορες χώρες, όπου αναπτύσσονται αντιστάσεις ενάντια στη λιτότητα που έχει ως πρόσχημα την κρίση.
Δεν αποτελεί κάποια συγκροτημένη πρωτοβουλία ούτε έχει αναγκαστικά ως στόχο να πάρει οποιαδήποτε μόνιμη οργανωτική μορφή. Ο μόνος στόχος είναι να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα από διαφορετικούς χώρους, πιο συγκεκριμένα καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, εργατικά σωματεία, μεταναστευτικές οργανώσεις, τοπικές συνελεύσεις, εθνικά και διεθνικά δίκτυα αλληλεγγύης και μεμονωμένους ακτιβιστές προκειμένου να σκεφτούν τρόπους τυχόν περαιτέρω κοινών διεθνικών δράσεων στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων που ήδη αναπτύσσονται σε πολλαπλούς χώρους.
Ο σχεδιασμός, η δομή, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα αυτής της συνέλευσης είναι ανοιχτά στη συμμετοχή όσων θα θέλανε να ενώσουν την οργή και τις ελπίδες τους σε μια προσπάθεια να οικοδομηθούν συντονισμένες δράσεις που ξεπερνούν εθνικά σύνορα και δεδομένους οργανωτικούς και ιδεολογικούς περιορισμούς. Ο μόνος κανόνας για τη διοργάνωση αυτής της συνέλευσης είναι η παντελής απουσία οποιασδήποτε ιεραρχικής δομής και η απόλυτη κυριαρχία αμεσοδημοκρατικών αρχών.

http://resistancecomesfirst.wordpress.com