Αυτό που οδήγησε τόσο κόσμο να αγανακτήσει με τα διόδια και τα εισιτήρια ήταν και ένα στοιχείο ποιοτικό, όχι απλώς ποσοτικό: δεν ήταν μόνο το ύψος της τιμής, αλλά και ηαυθαιρεσία του καθορισμού της. Δεν φαινόταν να υπάρχει κανένας πειστικός λόγος ώστε στα διόδια των Αφιδνών να πρέπει να καταβάλουμε 2,90 ευρώ και όχι 2,80 ή 3, ενώ στα διόδια των Μαλγάρων 2,30. Υποτίθεται ότι οι αγοραπωλησίες στον καπιταλισμό συνιστούν ανταλλαγή ισοδυνάμων, και η ισοδυναμία αυτή καθορίζεται με βάση το ποσό τής κοινωνικά απαραίτητης αφηρημένης εργασίας. Εδώ όμως, ο καθορισμός της τιμής αρχίζει να μοιάζει όλο και περισσότερο ανορθολογικός, η δε είσπραξή της να απαιτεί όλο και περισσότερη εξωοικονομική βία.
Απόσπασμα από τη στήλη του Άκη Γαβριηλίδη
Κοντέινερ #16, κυκλοφορεί Δευτέρα 2 Μαΐου με την Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου