Ιδιαίτερα στον ψηφιακό χωροχρόνο, εμφανίζονται παράλληλα πεδία, όπου τα παιδιά μπορούν ακόμα να διαφεύγουν τον έλεγχο και να διεκδικούν αυτονομία, απλώς επειδή οι δάσκαλοι και οι γονείς τους τις περισσότερες φορές δεν διαθέτουν τα απαραίτητα εργαλεία κι εφόδια για να κατανοήσουν τι ακριβώς κάνουν. Και δεν είναι τόσο το gaming αυτό καθ’ αυτό που οδηγεί σε διεξόδους, όσο τα ίδια τα παιδιά που ανατρέπουν τα όρια μεταξύ εκπαίδευσης και παιχνιδιού κάνοντας όμως τη σχέση μεταξύ τους αμφίδρομη.
Απόσπασμα από άρθρο της Νέλλη Καμπούρη για το αφιέρωμα Τιμωρία
Κοντέινερ #15, κυκλοφορεί Δευτέρα 14 Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου